14 jaar geleden kwam Judith voor de eerste keer in aanraking met jeugdzorg vanwege een melding voor huiselijk geweld. Begin 2016 wordt opnieuw een melding gemaakt. Er vindt een bijeenkomst plaats waar verschillende partijen aan tafel zitten om te kijken hoe nu verder. Vanaf dat moment komt er een gezinsbeschermer in het gezin.  Judith neemt je mee in haar verhaal.

De break-up

Judith: “Tijdens de bijeenkomst voelde ik al de dreiging, dat als er niks veranderde in mijn relatie, dat de kinderen uit huis geplaatst zouden worden.  Uit elkaar gaan met mijn (ex)man voelde daarom als de enige oplossing om dit te voorkomen.  In het begin was dit best pittig, want naast de zorg voor de kinderen kwamen ook alle huishoudelijke taken op mijn schouders te vallen.  Ondanks dat, ben ik blij dat ik destijds deze keuze heb gemaakt, hierdoor kon mij meer focussen op de kinderen en aan mijzelf werken.”

Eerlijk zijn kon niet

Naast dat Judith te maken had met huiselijk geweld, was Judith ook verslaafd.  Ze heeft voor haar verslavingen meerderen keren hulp gezocht, maar de meldingsplicht van de klinieken schrok haar af.  Hierdoor durfde zij niet eerlijk te zijn over de ernst van haar verslavingen. “Ik dacht ik kan niet geholpen worden als moeder. Want als ik eerlijk ben, dan worden mijn kinderen uit huis geplaatst en dat mocht natuurlijk niet gebeuren. Daarom probeerde ik mijn verslavingen voor de hulpverlening zo goed mogelijk verborgen te houden. Dit was op een gegeven moment natuurlijk niet meer vol te houden. Ik raakte uitgeput en kon niet meer. Ik was alleen maar met mijn verslavingen bezig en dan laat je als moeder steken vallen. Je kunt niet meer goed nadenken over wat normaal is en wat goed voor jezelf en voor de kinderen is.”

Help me dan

Haar (ex)man komt hun dochter ophalen voor omgang en treft Judith helemaal laveloos door drank en drugs. Via video opname heeft de (ex)man de gezinsbeschermer op de hoogte gebracht en geeft aan dat Judith verslaafd is. “Mijn gezinsbeschermer kwam gelijk de volgende dag langs en toen wist ik eigenlijk al genoeg. Hij zei nog de kinderrechter bepaalt vanaf nu, maar ik kon alleen maar janken en schreeuwen.  HELP ME DAN schreeuwde ik naar mijn gezinsbeschermer en vanaf dat moment veranderde iets in onze samenwerking. Pas toen ik eerlijk was over mijn verslavingen kon mijn gezinsbeschermer mij helpen. Toen dacht ik ook nu is het mijn moment, en dat begon met erkennen dat mijn leven door de verslaving onhanteerbaar was geworden. Helaas heeft dit moment tot een uithuisplaatsing geleidt, maar de uithuisplaatsing was ook nodig om in herstel te kunnen gaan.”

“Ik ging voor zes weken naar een kliniek in Engeland en bij terugkomst in Nederland, kreeg ik nog 3 maanden aftercare op een groep. Mijn kinderen werden tot die tijd ondergebracht in pleeggezinnen. Stuk voor stuk fantastische pleeggezinnen. Ik ben hun eeuwig dankbaar dat zij mijn kinderen hebben opgevangen in een tijd dat ik aan mijzelf moest werken.  Toen ik na zes weken terugkwam, was natuurlijk wel de vraag of mijn kinderen weer thuis mochten komen wonen. Ik vond dat ontzettend spannend.  Maar mijn gezinsbeschermer zei altijd Judith maak je nou niet druk, heb vertrouwen en focus je op jezelf.”

Terugplaatsing van de kinderen

Inmiddels wonen haar jongste kinderen weer thuis. Haar zoon blijft ondanks dat de maatregel eraf gaat, bij zijn pleegvader wonen. “Je moederhart wilt natuurlijk het liefst al je kinderen bij je, maar dit is voor mijn zoon op dit moment het beste. We hebben nu een soort co-ouderschapregeling waarin hij drie dagen in de week bij mij woont en vier dagen in de week bij zijn pleegvader.  Als ouder is het belangrijk dat je weet wat je wel en wat je niet kan. Ik heb al veel geleerd en kan al veel meer nuchter en clean. Maar er zijn ook dingen zoals mijn zoon in het gareel houden, hem gefocust houden op school en hem ondersteunen met huiswerk, wat ik gewoon niet met hem voor elkaar krijg. Dan is het fijn dat pleegvader er is.

Tijdens de terugplaatsing van mijn kinderen, dat stapsgewijs ging, kreeg ik nog 2,5 jaar ambulante hulp van zorgorganisatie ZIJN.  Eerst kwam zij dagelijks zowel in de ochtend als in de avond. Daarna bouwde we dit langzaam af. De samenwerking met Zorgorganisatie ZIJN was ontzettend prettig. Zij hielp mij met mijn doelen en als er iets aan de hand was, dan kon ik haar altijd bereiken.”

Eén doel, één taak

Ik had gelukkig een goede klik met mijn gezinsbeschermer, maar ondanks de goede samenwerking hebben wij ook vaak genoeg in de clinch gelegen.  Het is ook niet niks een uithuisplaatsing en dat er opeens iemand boven jou staat als het gaat om de belangrijke beslissingen over de kinderen. Maar ik voelde op een gegeven moment wel dat we hetzelfde doel hadden. We wilde allebei het beste voor mijn kinderen en dat was mijn houvast.

Het gaat nu ontzettend goed met mij en de kinderen. Ik doe er alles aan om op dagelijkse basis clean te blijven. Ik kan me eigenlijk geen leven meer voorstellen met alleen maar drank en drugs. Ik snap ook niet hoe ik dat destijds volhield.  De uithuisplaatsing was echt nodig om in herstel te komen, maar ik ben ook wel blij dat ik na 14 jaar hulp er eindelijk van af ben, en dat de maatregel bij De Jeugd- en Gezinsbeschermers stopt.

Heb je nog tips voor andere ouders?

“Probeer samen te werken en probeer in te zien dat je hetzelfde doel hebt.  Met samenwerken bedoel ik vooral ga niet tegenwerken. Probeer juist de hulp te aanvaarden en weet dat er ook een einde kan komen aan de situatie. Vooral voor ouders die ook kampen met verslavingsproblematiek, probeer een betere versie van jezelf te worden.  Ik ben ook nooit een in- en inslechte moeder geweest, want ik deed echt wel mijn uiterste best voor mijn kinderen.  Maar aan de andere kant was ik wel verslaafd en in gebruik, waardoor ik voor mijn kinderen niet de moeder kon zijn die zij nodig hadden.

Het belangrijkste is om de angst die je hebt om te zetten in vertrouwen.  Heb vertrouwen in je gezinsbeschermer en blijf met hem of haar praten. Zorg dat jullie hetzelfde doel voor ogen hebben en werk daaraan. Heb je angst dat je kinderen niet meer terugkomen, praat hierover met  je gezinsbeschermer. Vraag welke doelen je moet behalen, zodat je kinderen weer terug naar huis kunnen komen en zet die op papier.”